بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَکُمْ حَتَّى یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِّن صِیَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُکٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ ثَلاثَةِ أَیَّامٍ فِی الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَةٌ کَامِلَةٌ ذَلِکَ لِمَن لَّمْ یَکُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ
و براى خدا حج و عمره را به پایان رسانید و اگر [به علت موانعى] بازداشته
شدید آنچه از قربانى میسر است [قربانى کنید] و تا قربانى به قربانگاه
نرسیده سر خود را متراشید و هر کس از شما بیمار باشد یا در سر ناراحتیى
داشته باشد [و ناچار شود در احرام سر بتراشد] به کفاره [آن باید] روزهاى
بدارد یا صدقهاى دهد یا قربانیى بکند و چون ایمنى یافتید پس هر کس از
[اعمال] عمره به حج پرداخت [باید] آنچه از قربانى میسر است [قربانى کند] و
آن کس که [قربانى] نیافت [باید] در هنگام حجسه روز روزه [بدارد] و چون
برگشتید هفت [روز دیگر روزه بدارید] این ده [روز] تمام است این [حج تمتع]
براى کسى است که اهل مسجد الحرام [=مکه] نباشد و از خدا بترسید و بدانید
که خدا سختکیفر است
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِی الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللّهُ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ
حج در ماههاى معینى است پس هر کس در این [ماه]ها حج را [برخود] واجب
گرداند [بداند که] در اثناى حج همبسترى و گناه و جدال [روا] نیست و هر کار
نیکى انجام مىدهید خدا آن را مىداند و براى خود توشه برگیرید که در
حقیقت بهترین توشه پرهیزگارى است و اى خردمندان از من پروا کنید
لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّکُمْ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکُرُواْ اللّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْکُرُوهُ کَمَا هَدَاکُمْ وَإِن کُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّآلِّینَ
بر شما گناهى نیست که [در سفر حج] از فضل پروردگارتان [روزى خویش] بجویید
پس چون از عرفات کوچ نمودید خدا را در مشعر الحرام یاد کنید و یادش کنید
که شما را که پیشتر از بیراهان بودید فرا راه آورد
ثُمَّ أَفِیضُواْ مِنْ حَیْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ
پس از همان جا که [انبوه] مردم روانه مىشوند شما نیز روانه شوید و از خداوند آمرزش خواهید که خدا آمرزنده مهربان است
فَإِذَا قَضَیْتُم مَّنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُواْ اللّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَمَا لَهُ فِی الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ
و چون آداب ویژه حجخود را به جاى آوردید همان گونه که پدران خود را به
یاد مىآورید یا با یادکردنى بیشتر خدا را به یاد آورید و از مردم کسى است
که مىگوید پروردگارا به ما در همین دنیا عطا کن و حال آنکه براى او در
آخرت نصیبى نیست
وِمِنْهُم مَّن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
و برخى از آنان مىگویند پروردگارا در این دنیا به ما نیکى و در آخرت [نیز] نیکى عطا کن و ما را از عذاب آتش [دور] نگه دار
أُولَئِکَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِّمَّا کَسَبُواْ وَاللّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ
آنانند که از دستاوردشان بهرهاى خواهند داشت و خدا زودشمار است
وَاذْکُرُواْ اللّهَ فِی أَیَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ فَمَن تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلاَ إِثْمَ عَلَیْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ
و خدا را در روزهایى معین یاد کنید پس هر کس شتاب کند [و اعمال را] در دو
روز [انجام دهد] گناهى بر او نیست و هر که تاخیر کند [و اعمال را در سه
روز انجام دهد] گناهى بر او نیست [این اختیار] براى کسى است که [از
محرمات] پرهیز کرده باشد و از خدا پروا کنید و بدانید که شما را به سوى او
گرد خواهد آورد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَقَاتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَکُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ
و در راه خدا با کسانى که با شما مىجنگند بجنگید ولى از اندازه درنگذرید زیرا خداوند تجاوزکاران را دوست نمىدارد
وَاقْتُلُوهُمْ حَیْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَیْثُ أَخْرَجُوکُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلاَ تُقَاتِلُوهُمْ عِندَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى یُقَاتِلُوکُمْ فِیهِ فَإِن قَاتَلُوکُمْ فَاقْتُلُوهُمْ کَذَلِکَ جَزَاء الْکَافِرِینَ
و هر کجا بر ایشان دستیافتید آنان را بکشید و همان گونه که شما را بیرون
راندند آنان را بیرون برانید [چرا که] فتنه [=شرک] از قتل بدتر است [با
این همه] در کنار مسجد الحرام با آنان جنگ مکنید مگر آنکه با شما در آن جا
به جنگ درآیند پس اگر با شما جنگیدند آنان را بکشید که کیفر کافران چنین
است
فَإِنِ انتَهَوْاْ فَإِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ
و اگر بازایستادند البته خدا آمرزنده مهربان است
وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَکُونَ فِتْنَةٌ وَیَکُونَ الدِّینُ لِلّهِ فَإِنِ انتَهَواْ فَلاَ عُدْوَانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمِینَ
با آنان بجنگید تا دیگر فتنهاى نباشد و دین مخصوص خدا شود پس اگر دست برداشتند تجاوز جز بر ستمکاران روا نیست
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُواْ لِی وَلْیُؤْمِنُواْ بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ
و هرگاه بندگان من از تو در باره من بپرسند [بگو] من نزدیکم و دعاى
دعاکننده را به هنگامى که مرا بخواند اجابت مىکنم پس [آنان] باید فرمان
مرا گردن نهند و به من ایمان آورند باشد که راه یابند
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ
اى کسانى که ایمان آوردهاید روزه بر شما مقرر شده است همان گونه که بر
کسانى که پیش از شما [بودند] مقرر شده بود باشد که پرهیزگارى کنید
أَیَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِینَ یُطِیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعَامُ مِسْکِینٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَیْرًا فَهُوَ خَیْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ
[روزه در] روزهاى معدودى [بر شما مقرر شده است] [ولى] هر کس از شما بیمار
یا در سفر باشد [به همان شماره] تعدادى از روزهاى دیگر [را روزه بدارد] و
بر کسانى که [روزه] طاقتفرساست کفارهاى است که خوراک دادن به بینوایى
است و هر کس به میل خود بیشتر نیکى کند پس آن براى او بهتر است و اگر
بدانید روزه گرفتن براى شما بهتر است
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَمَن کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُرِیدُ اللّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلاَ یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ
ماه رمضان [همان ماه] است که در آن قرآن فرو فرستاده شده است [کتابى ] که
مردم را راهبر و [متضمن] دلایل آشکار هدایت و [میزان] تشخیص حق از باطل
است پس هر کس از شما این ماه را درک کند باید آن را روزه بدارد و کسى که
بیمار یا در سفر است [باید به شماره آن] تعدادى از روزهاى دیگر [را روزه
بدارد] خدا براى شما آسانى مىخواهد و براى شما دشوارى نمىخواهد تا شماره
[مقرر] را تکمیل کنید و خدا را به پاس آنکه رهنمونیتان کرده است به بزرگى
بستایید و باشد که شکرگزارى کنید
أُحِلَّ لَکُمْ لَیْلَةَ الصِّیَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَآئِکُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ عَلِمَ اللّهُ أَنَّکُمْ کُنتُمْ تَخْتانُونَ أَنفُسَکُمْ فَتَابَ عَلَیْکُمْ وَعَفَا عَنکُمْ فَالآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُواْ مَا کَتَبَ اللّهُ لَکُمْ وَکُلُواْ وَاشْرَبُواْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَکُمُ الْخَیْطُ الأَبْیَضُ مِنَ الْخَیْطِ الأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّیَامَ إِلَى الَّلیْلِ وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ تِلْکَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَقْرَبُوهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ
در شبهاى روزه همخوابگى با زنانتان بر شما حلال گردیده است آنان براى شما
لباسى هستند و شما براى آنان لباسى هستید خدا مىدانست که شما با خودتان
ناراستى مىکردید پس توبه شما را پذیرفت و از شما درگذشت پس اکنون [در
شبهاى ماه رمضان مىتوانید] با آنان همخوابگى کنید و آنچه را خدا براى شما
مقرر داشته طلب کنید و بخورید و بیاشامید تا رشته سپید بامداد از رشته
سیاه [شب] بر شما نمودار شود سپس روزه را تا [فرا رسیدن] شب به اتمام
رسانید و در حالى که در مساجد معتکف هستید [با زنان] درنیامیزید این
استحدود احکام الهى پس [زنهار به قصد گناه] بدان نزدیک نشوید این گونه
خداوند آیات خود را براى مردم بیان مىکند باشد که پروا پیشه کنند
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
کُتِبَ عَلَیْکُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَکَ خَیْرًا الْوَصِیَّةُ لِلْوَالِدَیْنِ وَالأقْرَبِینَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِینَ
بر شما مقرر شده است که چون یکى از شما را مرگ فرا رسد اگر مالى بر جاى
گذارد براى پدر و مادر و خویشاوندان [خود] به طور پسندیده وصیت کند [این
کار] حقى است بر پرهیزگاران
فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَ مَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِینَ یُبَدِّلُونَهُ إِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ
پس هر کس آن [وصیت] را بعد از شنیدنش تغییر دهد گناهش تنها بر [گردن] کسانى است که آن را تغییر مىدهند آرى خدا شنواى داناست
فَمَنْ خَافَ مِن مُّوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَیْنَهُمْ فَلاَ إِثْمَ عَلَیْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ
ولى کسى که از انحراف [و تمایل بیجاى] وصیتکنندهاى [نسبت به ورثهاش] یا
از گناه او [در وصیت به کار خلاف] بیم داشته باشد و میانشان را سازش دهد
بر او گناهى نیست که خدا آمرزنده مهربان است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِصَاصُ فِی الْقَتْلَى الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالأُنثَى بِالأُنثَى فَمَنْ عُفِیَ لَهُ مِنْ أَخِیهِ شَیْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاء إِلَیْهِ بِإِحْسَانٍ ذَلِکَ تَخْفِیفٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَرَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدَى بَعْدَ ذَلِکَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِیمٌ
اى کسانى که ایمان آوردهاید در باره کشتگان بر شما [حق] قصاص مقرر شده
آزاد عوض آزاد و بنده عوض بنده و زن عوض زن و هر کس که از جانب برادر
[دینى]اش [یعنى ولى مقتول] چیزى [از حق قصاص] به او گذشتشود [باید از
گذشت ولى مقتول] به طور پسندیده پیروى کند و با [رعایت] احسان [خونبها را]
به او بپردازد این [حکم] تخفیف و رحمتى از پروردگار شماست پس هر کس بعد از
آن از اندازه درگذرد وى را عذابى دردناک است
وَلَکُمْ فِی الْقِصَاصِ حَیَاةٌ یَاْ أُولِیْ الأَلْبَابِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ
و اى خردمندان شما را در قصاص زندگانى است باشد که به تقوا گرایید