بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۱
أُوْلَئِکَ الَّذِینَ اشْتَرُوُاْ الضَّلاَلَةَ بِالْهُدَى فَمَا رَبِحَت تِّجَارَتُهُمْ وَمَا کَانُواْ مُهْتَدِینَ همین کسانند که گمراهى را به [بهاى] هدایتخریدند در نتیجه داد و ستدشان سود[ى به بار] نیاورد و هدایتیافته نبودند (۱۶)
مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءتْ مَا
حَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لاَّ
یُبْصِرُونَ مثل آنان
همچون مثل کسانى است که آتشى افروختند و چون پیرامون آنان را روشنایى داد
خدا نورشان را برد و در میان تاریکیهایى که نمىبینند رهایشان کرد (۱۷)
صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لاَ یَرْجِعُونَ کرند لالند کورند بنابراین به راه نمىآیند(۱۸)
أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ
یَجْعَلُونَ أَصْابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ
الْمَوْتِ واللّهُ مُحِیطٌ بِالْکافِرِی یا چون [کسانى که در معرض] رگبارى از آسمان که در آن تاریکیها و رعد و
برقى است [قرار گرفتهاند] از [نهیب] آذرخش [و] بیم مرگ سر انگشتان خود را
در گوشهایشان نهند ولى خدا بر کافران احاطه دارد(۱۹)
یَکَادُ الْبَرْقُ یَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ کُلَّمَا أَضَاء لَهُم
مَّشَوْاْ فِیهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَیْهِمْ قَامُواْ وَلَوْ شَاء اللّهُ
لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ إِنَّ اللَّه عَلَى کُلِّ شَیْءٍ
قَدِیرٌ نزدیک است
که برق چشمانشان را برباید هر گاه که بر آنان روشنى بخشد در آن گام زنند و
چون راهشان را تاریک کند [بر جاى خود] بایستند و اگر خدا مىخواستشنوایى
و بینایىشان را برمىگرفت که خدا بر همه چیز تواناست (۲۰) |