بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
یکی از دلایل نزول این آیات، مخصوصا آیه ی 229 این است که اعراب دوران جاهیلت برای اذیت و آزار زنان، آنان را بارها و بارها طلاق می دادند و دوباره عقد می کردند و آنان را بلاتکلیف می گذاشتند ...!
وَإِنْ عَزَمُواْ الطَّلاَقَ فَإِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ و اگر آهنگ طلاق کردند در حقیقتخدا شنواى داناست(۲۲۷)
وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلاَثَةَ قُرُوَءٍ وَلاَ
یَحِلُّ لَهُنَّ أَن یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللّهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِن
کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ
بِرَدِّهِنَّ فِی ذَلِکَ إِنْ أَرَادُواْ إِصْلاَحًا وَلَهُنَّ مِثْلُ
الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ
وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکُیمٌ و زنان طلاق داده شده باید مدت سه پاکى انتظار کشند و اگر به خدا و روز
بازپسین ایمان دارند براى آنان روا نیست که آنچه را خداوند در رحم آنان
آفریده پوشیده دارند و شوهرانشان اگر سر آشتى دارند به بازآوردن آنان در
این [مدت] سزاوارترند و مانند همان [وظایفى] که بر عهده زنان است به طور
شایسته به نفع آنان [بر عهده مردان] است و مردان بر آنان درجه برترى دارند
و خداوند توانا و حکیم است(۲۲۸)
الطَّلاَقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ
بِإِحْسَانٍ وَلاَ یَحِلُّ لَکُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ
شَیْئًا إِلاَّ أَن یَخَافَا أَلاَّ یُقِیمَا حُدُودَ اللّهِ فَإِنْ
خِفْتُمْ أَلاَّ یُقِیمَا حُدُودَ اللّهِ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِمَا
فِیمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْکَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَمَن
یَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ طلاق [رجعى] دو بار است پس از آن یا [باید زن را] بخوبى نگاه داشتن یا
بشایستگى آزاد کردن و براى شما روا نیست که از آنچه به آنان دادهاید چیزى
بازستانید مگر آنکه [طرفین] در به پا داشتن حدود خدا بیمناک باشند پس اگر
بیم دارید که آن دو حدود خدا را برپاى نمىدارند در آنچه که [زن براى آزاد
کردن خود] فدیه دهد گناهى بر ایشان نیست این ستحدود احکام الهى پس از آن
تجاوز مکنید و کسانى که از حدود احکام الهى تجاوز کنند آنان همان
ستمکارانند(۲۲۹)
فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىَ تَنکِحَ زَوْجًا
غَیْرَهُ فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَن یَتَرَاجَعَا
إِن ظَنَّا أَن یُقِیمَا حُدُودَ اللّهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللّهِ
یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ و اگر [شوهر براى بار سوم] او را طلاق گفت پس از آن دیگر [آن زن] براى او
حلال نیست تا اینکه با شوهرى غیر از او ازدواج کند [و با او همخوابگى
نماید] پس اگر [شوهر دوم] وى را طلاق گفت اگر آن دو [همسر سابق] پندارند
که حدود خدا را برپا مىدارند گناهى بر آن دو نیست که به یکدیگر بازگردند
و اینها حدود احکام الهى است که آن را براى قومى که مىدانند بیان مىکند(۲۳۰)
وَإِذَا
طَلَّقْتُمُ النَّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ
بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَلاَ تُمْسِکُوهُنَّ
ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ
وَلاَ تَتَّخِذُوَاْ آیَاتِ اللّهِ هُزُوًا وَاذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ
عَلَیْکُمْ وَمَا أَنزَلَ عَلَیْکُمْ مِّنَ الْکِتَابِ وَالْحِکْمَةِ
یَعِظُکُم بِهِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ
شَیْءٍ و چون آنان را طلاق گفتید و به پایان عده خویش رسیدند پس بخوبى نگاهشان
دارید یا بخوبى آزادشان کنید و[لى] آنان را براى [آزار و] زیان رساندن [به
ایشان] نگاه مدارید تا [به حقوقشان] تعدى کنید و هر کس چنین کند قطعا بر
خود ستم نموده است و آیات خدا را به ریشخند مگیرید و نعمتخدا را بر خود و
آنچه را که از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده و به [وسیله] آن به شما اندرز
مىدهد به یاد آورید و از خدا پروا داشته باشید و بدانید که خدا به هر
چیزى داناست(۲۳۱)
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ
تَعْضُلُوهُنَّ أَن یَنکِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْاْ بَیْنَهُم
بِالْمَعْرُوفِ ذَلِکَ یُوعَظُ بِهِ مَن کَانَ مِنکُمْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ
وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکُمْ أَزْکَى لَکُمْ وَأَطْهَرُ وَاللّهُ
یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ و چون زنان را طلاق گفتید و عده خود را به پایان رساندند آنان را از
ازدواج با همسران [سابق] خود چنانچه بخوبى با یکدیگر تراضى نمایند جلوگیرى
مکنید هر کس از شما به خدا و روز بازپسین ایمان دارد به این [دستورها] پند
داده مىشود [مراعات] این امر براى شما پربرکتتر و پاکیزهتر است و خدا
مىداند و شما نمىدانید(۲۳۲) |