بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ ثُمَّ لاَ
یُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنًّا وَلاَ أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ
رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مىکنند، سپس در پى آنچه انفاق
کردهاند، منّت و آزارى روا نمىدارند، پاداش آنان برایشان نزد
پروردگارشان (محفوظ) است، و بیمى بر آنان نیست و اندوهگین نمىشوند.(۲۶۲)
قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّن صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَآ أَذًى وَاللّهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ گفتارى پسندیده (در برابر نیازمندان) و گذشت (از اصرار و تندىِ آنان)
بهتر از صدقهاى است که آزارى به دنبال آن باشد، و خداوند بىنیاز بردبار
است.(۲۶۳)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ
وَالأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ یُؤْمِنُ
بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ
تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا لاَّ یَقْدِرُونَ عَلَى
شَیْءٍ مِّمَّا کَسَبُواْ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ اى کسانى که ایمان آوردهاید، صدقههاى خود را با منّت و آزار، باطل
مکنید، مانند کسى که مالش را براى خودنمایى به مردم، انفاق مىکند و به
خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارایى است
که بر روى آن، خاکى (نشسته) است، و رگبارى به آن رسیده و آن (سنگ) را
سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان (=ریاکاران) نیز از آنچه به دست
آوردهاند، بهرهاى نمىبرند؛ و خداوند، گروه کافران را هدایت نمىکند.(۲۶۴)
|