سلام
جدا خجالت می کشم که بخاطر درس و کار و زندگی، گاها اینجوری یا اون جوری از خدا دور میشم، اصلا خوشحال نیستم که این وبلاگ خوابیده و آبدیت نمیشه، این نشون میده که وقت نکردم با دقت و حوصله قران بخونم.
شما دعا کنید، یه خورده برنامه ریزی کارام خوب شه و شروعش کنم، خیلی دعا کنید.
خدا در راس همه هم تویی، این هم قرآن توست، منم بنده ی تو، کمک کن ....
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
إِن تُبْدُواْ الصَّدَقَاتِ فَنِعِمَّا هِیَ وَإِن تُخْفُوهَا وَتُؤْتُوهَا الْفُقَرَاء فَهُوَ خَیْرٌ لُّکُمْ وَیُکَفِّرُ عَنکُم مِّن سَیِّئَاتِکُمْ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ
اگر صدقهها را آشکار کنید، این، کار خوبى است، و اگر آن را پنهان دارید
و به مستمندان بدهید، این براى شما بهتر است؛ و بخشى از گناهانتان را
مىزداید، و خداوند به آنچه انجام مىدهید آگاه است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُکُم بِالْفَحْشَاء وَاللّهُ یَعِدُکُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ
شیطان شما را از تهیدستى بیم مىدهد و شما را به زشتى وامىدارد؛ و(لى)
خداوند از جانب خود به شما وعده آمرزش و بخشش مىدهد، و خداوند گشایشگر
داناست.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِن طَیِّبَاتِ مَا کَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَکُم مِّنَ الأَرْضِ وَلاَ تَیَمَّمُواْ الْخَبِیثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِیهِ إِلاَّ أَن تُغْمِضُواْ فِیهِ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ
اى کسانى که ایمان آوردهاید، از چیزهاى پاکیزهاى که به دست آوردهاید، و
از آنچه براى شما از زمین برآوردهایم، انفاق کنید، و در پى ناپاک آن
نروید که (از آن) انفاق نمایید، در حالى که آن را (اگر به خودتان
مىدادند) جز با چشمپوشى (و بىمیلى) نسبت به آن، نمىگرفتید، و بدانید
که خداوند، بىنیازِ ستوده (صفات) است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَمَثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَتَثْبِیتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُکُلَهَا ضِعْفَیْنِ فَإِن لَّمْ یُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ
و مَثَل (صدقات) کسانى که اموال خویش را براى طلب خشنودى خدا و استوارى
روحشان انفاق مىکنند، همچون مَثَل باغى است که بر فراز پشتهاى قرار دارد
(که اگر) رگبارى بر آن برسد، دو چندان محصول برآورد، و اگر رگبارى هم بر
آن نرسد، بارانِ ریزى (براى آن بس است)، و خداوند به آنچه انجام مىدهید
بیناست.
یَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَن تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ لَهُ فِیهَا مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَأَصَابَهُ الْکِبَرُ وَلَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفَاء فَأَصَابَهَا إِعْصَارٌ فِیهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ
آیا کسى از شما دوست دارد که باغى از درختان خرما و انگور داشته باشد که
از زیر آنها نهرها روان است، و براى او در آن (باغ) از هر گونه میوهاى
(فراهم) باشد، و در حالى که او را پیرى رسیده و فرزندانى خردسال دارد،
(ناگهان) گردبادى آتشین بر آن (باغ) زند و (باغ یکسر) بسوزد؟ این گونه،
خداوند آیات (خود) را براى شما روشن مىگرداند، باشد که شما بیندیشید.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ ثُمَّ لاَ یُتْبِعُونَ مَا أَنفَقُواُ مَنًّا وَلاَ أَذًى لَّهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ
کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مىکنند، سپس در پى آنچه انفاق
کردهاند، منّت و آزارى روا نمىدارند، پاداش آنان برایشان نزد
پروردگارشان (محفوظ) است، و بیمى بر آنان نیست و اندوهگین نمىشوند.
قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّن صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَآ أَذًى وَاللّهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ
گفتارى پسندیده (در برابر نیازمندان) و گذشت (از اصرار و تندىِ آنان)
بهتر از صدقهاى است که آزارى به دنبال آن باشد، و خداوند بىنیاز بردبار
است.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَیْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَکَهُ صَلْدًا لاَّ یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِّمَّا کَسَبُواْ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ
اى کسانى که ایمان آوردهاید، صدقههاى خود را با منّت و آزار، باطل
مکنید، مانند کسى که مالش را براى خودنمایى به مردم، انفاق مىکند و به
خدا و روز بازپسین ایمان ندارد. پس مَثَل او همچون مَثَل سنگ خارایى است
که بر روى آن، خاکى (نشسته) است، و رگبارى به آن رسیده و آن (سنگ) را
سخت و صاف بر جاى نهاده است. آنان (=ریاکاران) نیز از آنچه به دست
آوردهاند، بهرهاى نمىبرند؛ و خداوند، گروه کافران را هدایت نمىکند.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
مَّثَلُ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِی سَبِیلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِی کُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ وَاللّهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ
مَثَل (صدقات) کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مىکنند همانند
دانهاى است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشهاى صد دانه باشد؛ و خداوند
براى هر کس که بخواهد (آن را) چند برابر مىکند، و خداوند گشایشگر
داناست.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیْفَ تُحْیِی الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلَى وَلَکِن لِّیَطْمَئِنَّ قَلْبِی قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّیْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیْکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى کُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ یَأْتِینَکَ سَعْیًا وَاعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ
و (یاد کن) آنگاه که ابراهیم گفت: (پروردگارا، به من نشان ده؛ چگونه
مردگان را زنده مىکنى؟) فرمود: (مگر ایمان نیاوردهاى؟) گفت: (چرا،
ولى تا دلم آرامش یابد.) فرمود: (پس، چهار پرنده برگیر، و آنها را پیش
خود، ریز ریز گردان؛ سپس بر هر کوهى پارهاى از آنها را قرار ده؛ آنگاه
آنها را فرا خوان، شتابان به سوى تو مىآیند، و بدان که خداوند توانا و
حکیم است.)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
أَوْ کَالَّذِی مَرَّ عَلَى قَرْیَةٍ وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنَّىَ یُحْیِی هََذِهِ اللّهُ بَعْدَ مَوْتِهَا فَأَمَاتَهُ اللّهُ مِئَةَ عَامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قَالَ کَمْ لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِئَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَى طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ وَانظُرْ إِلَى حِمَارِکَ وَلِنَجْعَلَکَ آیَةً لِّلنَّاسِ وَانظُرْ إِلَى العِظَامِ کَیْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَکْسُوهَا لَحْمًا فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
یا چون آن کس که به شهرى که بامهایش یکسر فرو ریخته بود، عبور کرد؛ (و با
خود مى)گفت: (چگونه خداوند، (اهل) این (ویرانکده) را پس از مرگشان
زنده مىکند؟). پس خداوند، او را (به مدت) صد سال میراند. آنگاه او را
برانگیخت، (و به او) گفت: (چقدر درنگ کردى؟) گفت: (یک روز یا پارهاى
از روز را درنگ کردم.) گفت: ((نه) بلکه صد سال درنگ کردى، به خوراک و
نوشیدنى خود بنگر (که طعم و رنگ آن) تغییر نکرده است، و به درازگوش خود
نگاه کن (که چگونه متلاشى شده است. این ماجرا براى آن است که هم به تو
پاسخ گوییم) و هم تو را (در مورد معاد) نشانهاى براى مردم قرار دهیم. و
به (این) استخوانها بنگر، چگونه آنها را برداشته به هم پیوند مىدهیم؛
سپس گوشت بر آن مىپوشانیم.) پس هنگامى که (چگونگى زنده ساختن مرده)
براى او آشکار شد، گفت: ((اکنون) مىدانم که خداوند بر هر چیزى
تواناست.)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَآجَّ إِبْرَاهِیمَ فِی رِبِّهِ أَنْ آتَاهُ اللّهُ الْمُلْکَ إِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّیَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ قَالَ أَنَا أُحْیِی وَأُمِیتُ قَالَ إِبْرَاهِیمُ فَإِنَّ اللّهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ وَاللّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ
آیا از (حال) آن کس که چون خدا به او پادشاهى داده بود (و بدان مىنازید،
و) در باره پروردگار خود با ابراهیم محاجّه (مى)کرد، خبر نیافتى؟ آنکاه
که ابراهیم گفت: (پروردگار من همان کسى است که زنده مىکند و مىمیراند.)
گفت: (من (هم) زنده مىکنم و (هم) مىمیرانم.) ابراهیم گفت: (خدا(ى
من) خورشید را از خاور برمىآورد، تو آن را از باختر برآور.) پس آن کس که
کفر ورزیده بود مبهوت ماند. و خداوند قوم ستمکار را هدایت نمىکند.