بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
یکی از دلایل نزول این آیات، مخصوصا آیه ی 229 این است که اعراب دوران جاهیلت برای اذیت و آزار زنان، آنان را بارها و بارها طلاق می دادند و دوباره عقد می کردند و آنان را بلاتکلیف می گذاشتند ...!
وَإِنْ عَزَمُواْ الطَّلاَقَ فَإِنَّ اللّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ
و اگر آهنگ طلاق کردند در حقیقتخدا شنواى داناست
وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلاَثَةَ قُرُوَءٍ وَلاَ یَحِلُّ لَهُنَّ أَن یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللّهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِن کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذَلِکَ إِنْ أَرَادُواْ إِصْلاَحًا وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ وَاللّهُ عَزِیزٌ حَکُیمٌ
و زنان طلاق داده شده باید مدت سه پاکى انتظار کشند و اگر به خدا و روز
بازپسین ایمان دارند براى آنان روا نیست که آنچه را خداوند در رحم آنان
آفریده پوشیده دارند و شوهرانشان اگر سر آشتى دارند به بازآوردن آنان در
این [مدت] سزاوارترند و مانند همان [وظایفى] که بر عهده زنان است به طور
شایسته به نفع آنان [بر عهده مردان] است و مردان بر آنان درجه برترى دارند
و خداوند توانا و حکیم است
الطَّلاَقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ وَلاَ یَحِلُّ لَکُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئًا إِلاَّ أَن یَخَافَا أَلاَّ یُقِیمَا حُدُودَ اللّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ یُقِیمَا حُدُودَ اللّهِ فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِمَا فِیمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْکَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَمَن یَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ
طلاق [رجعى] دو بار است پس از آن یا [باید زن را] بخوبى نگاه داشتن یا
بشایستگى آزاد کردن و براى شما روا نیست که از آنچه به آنان دادهاید چیزى
بازستانید مگر آنکه [طرفین] در به پا داشتن حدود خدا بیمناک باشند پس اگر
بیم دارید که آن دو حدود خدا را برپاى نمىدارند در آنچه که [زن براى آزاد
کردن خود] فدیه دهد گناهى بر ایشان نیست این ستحدود احکام الهى پس از آن
تجاوز مکنید و کسانى که از حدود احکام الهى تجاوز کنند آنان همان
ستمکارانند
فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّىَ تَنکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ فَإِن طَلَّقَهَا فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَن یَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن یُقِیمَا حُدُودَ اللّهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللّهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ
و اگر [شوهر براى بار سوم] او را طلاق گفت پس از آن دیگر [آن زن] براى او
حلال نیست تا اینکه با شوهرى غیر از او ازدواج کند [و با او همخوابگى
نماید] پس اگر [شوهر دوم] وى را طلاق گفت اگر آن دو [همسر سابق] پندارند
که حدود خدا را برپا مىدارند گناهى بر آن دو نیست که به یکدیگر بازگردند
و اینها حدود احکام الهى است که آن را براى قومى که مىدانند بیان مىکند
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النَّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَلاَ تُمْسِکُوهُنَّ ضِرَارًا لَّتَعْتَدُواْ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَلاَ تَتَّخِذُوَاْ آیَاتِ اللّهِ هُزُوًا وَاذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَیْکُمْ وَمَا أَنزَلَ عَلَیْکُمْ مِّنَ الْکِتَابِ وَالْحِکْمَةِ یَعِظُکُم بِهِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ
و چون آنان را طلاق گفتید و به پایان عده خویش رسیدند پس بخوبى نگاهشان
دارید یا بخوبى آزادشان کنید و[لى] آنان را براى [آزار و] زیان رساندن [به
ایشان] نگاه مدارید تا [به حقوقشان] تعدى کنید و هر کس چنین کند قطعا بر
خود ستم نموده است و آیات خدا را به ریشخند مگیرید و نعمتخدا را بر خود و
آنچه را که از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده و به [وسیله] آن به شما اندرز
مىدهد به یاد آورید و از خدا پروا داشته باشید و بدانید که خدا به هر
چیزى داناست
وَإِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاء فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلاَ تَعْضُلُوهُنَّ أَن یَنکِحْنَ أَزْوَاجَهُنَّ إِذَا تَرَاضَوْاْ بَیْنَهُم بِالْمَعْرُوفِ ذَلِکَ یُوعَظُ بِهِ مَن کَانَ مِنکُمْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکُمْ أَزْکَى لَکُمْ وَأَطْهَرُ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ
و چون زنان را طلاق گفتید و عده خود را به پایان رساندند آنان را از
ازدواج با همسران [سابق] خود چنانچه بخوبى با یکدیگر تراضى نمایند جلوگیرى
مکنید هر کس از شما به خدا و روز بازپسین ایمان دارد به این [دستورها] پند
داده مىشود [مراعات] این امر براى شما پربرکتتر و پاکیزهتر است و خدا
مىداند و شما نمىدانید
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَلاَ تَجْعَلُواْ اللّهَ عُرْضَةً لِّأَیْمَانِکُمْ أَن تَبَرُّواْ وَتَتَّقُواْ وَتُصْلِحُواْ بَیْنَ النَّاسِ وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ
و خدا را دستاویز سوگندهاى خود قرار مدهید تا [بدین بهانه] از نیکوکارى و
پرهیزگارى و سازشدادن میان مردم [باز ایستید] و خدا شنواى داناست
لاَّ یُؤَاخِذُکُمُ اللّهُ بِاللَّغْوِ فِیَ أَیْمَانِکُمْ وَلَکِن یُؤَاخِذُکُم بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ
خداوند شما را به سوگندهاى لغوتان مؤاخذه نمىکند ولى شما را بدانچه
دلهایتان [از روى عمد] فراهم آورده است مؤاخذه مىکند و خدا آمرزنده
بردبار است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَلاَ تَنکِحُواْ الْمُشْرِکَاتِ حَتَّى یُؤْمِنَّ وَلأَمَةٌ مُّؤْمِنَةٌ خَیْرٌ مِّن مُّشْرِکَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْکُمْ وَلاَ تُنکِحُواْ الْمُشِرِکِینَ حَتَّى یُؤْمِنُواْ وَلَعَبْدٌ مُّؤْمِنٌ خَیْرٌ مِّن مُّشْرِکٍ وَلَوْ أَعْجَبَکُمْ أُوْلَئِکَ یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَاللّهُ یَدْعُوَ إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ وَیُبَیِّنُ آیَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ
و با زنان مشرک ازدواج مکنید تا ایمان بیاورند قطعا کنیز با ایمان بهتر از
زن مشرک است هر چند [زیبایى] او شما را به شگفت آورد و به مردان مشرک زن
مدهید تا ایمان بیاورند قطعا برده با ایمان بهتر از مرد آزاد مشرک است هر
چند شما را به شگفت آورد آنان [شما را] به سوى آتش فرا مىخوانند و خدا به
فرمان خود [شما را] به سوى بهشت و آمرزش مىخواند و آیات خود را براى مردم
روشن مىگرداند باشد که متذکر شوند
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
یَسْأَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِمَا إِثْمٌ کَبِیرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَآ أَکْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا وَیَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ کَذَلِکَ یُبیِّنُ اللّهُ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ
درباره شراب و قمار از تو مىپرسند بگو در آن دوگناهى بزرک و سودهایى براى مردم است و[لى] گناهشان از سودشان بزرگتر است و از تو مىپرسند چه چیزى انفاق کنند بگو مازاد [بر نیازمندى خود] را این گونه خداوند آیات [خود را] براى شما روشن مىگرداند باشد که بیندیشید (۲۱۹)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ کُرْهٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تَکْرَهُواْ شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ وَاللّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ
بر شما کارزار واجب شده است در حالى که براى شما ناگوار است و بسا چیزى را
خوش نمىدارید و آن براى شما خوب است و بسا چیزى را دوست مىدارید و آن
براى شما بد است و خدا مىداند و شما نمىدانید
یَسْأَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرَامِ قِتَالٍ فِیهِ قُلْ قِتَالٌ فِیهِ کَبِیرٌ وَصَدٌّ عَن سَبِیلِ اللّهِ وَکُفْرٌ بِهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَإِخْرَاجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِندَ اللّهِ وَالْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَلاَ یَزَالُونَ یُقَاتِلُونَکُمْ حَتَّىَ یَرُدُّوکُمْ عَن دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطَاعُواْ وَمَن یَرْتَدِدْ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَیَمُتْ وَهُوَ کَافِرٌ فَأُوْلَئِکَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَأُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ
از تو در باره ماهى که کارزار در آن حرام است مىپرسند بگو کارزار در آن
گناهى بزرگ و باز داشتن از راه خدا و کفر ورزیدن به او و باز داشتن از
مسجدالحرام [=حج] و بیرون راندن اهل آن از آنجا نزد خدا [گناهى] بزرگتر و
فتنه [=شرک] از کشتار بزرگتر است و آنان پیوسته با شما مىجنگند تا اگر
بتوانند شما را از دینتان برگردانند و کسانى از شما که از دین خود برگردند
و در حال کفر بمیرند آنان کردارهایشان در دنیا و آخرت تباه مىشود و ایشان
اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَالَّذِینَ هَاجَرُواْ وَجَاهَدُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أُوْلَئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَاللّهُ غَفُورٌ
آنان که ایمان آورده و کسانى که هجرت کرده و راه خدا جهاد نمودهاند آنان به رحمتخدا امیدوارند خداوند آمرزنده مهربان است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
یَسْأَلُونَکَ مَاذَا یُنفِقُونَ قُلْ مَا أَنفَقْتُم مِّنْ خَیْرٍ فَلِلْوَالِدَیْنِ وَالأَقْرَبِینَ وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِیمٌ
از تو مىپرسند چه چیزى انفاق کنند [و به چه کسى بدهند] بگو هر مالى انفاق
کنید به پدر و مادر و نزدیکان و یتیمان و مسکینان و به در راهمانده تعلق
دارد و هر گونه نیکى کنید البته خدا به آن داناست
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
کَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُواْ فِیهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلاَّ الَّذِینَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ فَهَدَى اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ لِمَا اخْتَلَفُواْ فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللّهُ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ
در ابتدا مردم امتى یگانه بودند پس خداوند پیامبران را نویدآور و بیمدهنده
برانگیخت و با آنان کتاب [خود] را بحق فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه با
هم اختلاف داشتند داورى کند و جز کسانى که [کتاب] به آنان داده شد پس از
آنکه دلایل روشن براى آنان آمد به خاطر ستم [و حسدى] که میانشان بود [هیچ
کس] در آن اختلاف نکرد پس خداوند آنان را که ایمان آورده بودند به توفیق
خویش به حقیقت آنچه که در آن اختلاف داشتند هدایت کرد و خدا هر که را
بخواهد به راه راست هدایت مىکند
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
این آیه بعد از آن نازل شد که امام علی علیه السلام شب در بستر پیامبر صل الله الیه و اله خوابیدند تا ایشان از شهر خارج شوند و جان شان از فتنه ی کافران در امان بماند.
وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ
و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مىفروشد و خدا نسبت به [این] بندگان مهربان است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَمِنَ النَّاسِ مَن یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیُشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِی قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ
و از میان مردم کسى است که در زندگى این دنیا سخنش تو را به تعجب
وامىدارد و خدا را بر آنچه در دل دارد گواه مىگیرد و حال آنکه او
سختترین دشمنان است
وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِی الأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیِهَا وَیُهْلِکَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللّهُ لاَ یُحِبُّ الفَسَادَ
و چون برگردد [یا ریاستى یابد] کوشش مىکند که در زمین فساد نماید و کشت و نسل را نابود سازد و خداوند تباهکارى را دوست ندارد
وَإِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ
و چون به او گفته شود از خدا پروا کن نخوت وى را به گناه کشاند پس جهنم براى او بس است و چه بد بسترى است
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوره ۲: البقرة - جزء ۲
وَأَتِمُّواْ الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ وَلاَ تَحْلِقُواْ رُؤُوسَکُمْ حَتَّى یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضًا أَوْ بِهِ أَذًى مِّن رَّأْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِّن صِیَامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُکٍ فَإِذَا أَمِنتُمْ فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ فَمَن لَّمْ یَجِدْ فَصِیَامُ ثَلاثَةِ أَیَّامٍ فِی الْحَجِّ وَسَبْعَةٍ إِذَا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَةٌ کَامِلَةٌ ذَلِکَ لِمَن لَّمْ یَکُنْ أَهْلُهُ حَاضِرِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ
و براى خدا حج و عمره را به پایان رسانید و اگر [به علت موانعى] بازداشته
شدید آنچه از قربانى میسر است [قربانى کنید] و تا قربانى به قربانگاه
نرسیده سر خود را متراشید و هر کس از شما بیمار باشد یا در سر ناراحتیى
داشته باشد [و ناچار شود در احرام سر بتراشد] به کفاره [آن باید] روزهاى
بدارد یا صدقهاى دهد یا قربانیى بکند و چون ایمنى یافتید پس هر کس از
[اعمال] عمره به حج پرداخت [باید] آنچه از قربانى میسر است [قربانى کند] و
آن کس که [قربانى] نیافت [باید] در هنگام حجسه روز روزه [بدارد] و چون
برگشتید هفت [روز دیگر روزه بدارید] این ده [روز] تمام است این [حج تمتع]
براى کسى است که اهل مسجد الحرام [=مکه] نباشد و از خدا بترسید و بدانید
که خدا سختکیفر است
الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِی الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللّهُ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوَى وَاتَّقُونِ یَا أُوْلِی الأَلْبَابِ
حج در ماههاى معینى است پس هر کس در این [ماه]ها حج را [برخود] واجب
گرداند [بداند که] در اثناى حج همبسترى و گناه و جدال [روا] نیست و هر کار
نیکى انجام مىدهید خدا آن را مىداند و براى خود توشه برگیرید که در
حقیقت بهترین توشه پرهیزگارى است و اى خردمندان از من پروا کنید
لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَن تَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّکُمْ فَإِذَا أَفَضْتُم مِّنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکُرُواْ اللّهَ عِندَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْکُرُوهُ کَمَا هَدَاکُمْ وَإِن کُنتُم مِّن قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّآلِّینَ
بر شما گناهى نیست که [در سفر حج] از فضل پروردگارتان [روزى خویش] بجویید
پس چون از عرفات کوچ نمودید خدا را در مشعر الحرام یاد کنید و یادش کنید
که شما را که پیشتر از بیراهان بودید فرا راه آورد
ثُمَّ أَفِیضُواْ مِنْ حَیْثُ أَفَاضَ النَّاسُ وَاسْتَغْفِرُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ
پس از همان جا که [انبوه] مردم روانه مىشوند شما نیز روانه شوید و از خداوند آمرزش خواهید که خدا آمرزنده مهربان است
فَإِذَا قَضَیْتُم مَّنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُواْ اللّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءکُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِکْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا وَمَا لَهُ فِی الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ
و چون آداب ویژه حجخود را به جاى آوردید همان گونه که پدران خود را به
یاد مىآورید یا با یادکردنى بیشتر خدا را به یاد آورید و از مردم کسى است
که مىگوید پروردگارا به ما در همین دنیا عطا کن و حال آنکه براى او در
آخرت نصیبى نیست
وِمِنْهُم مَّن یَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ
و برخى از آنان مىگویند پروردگارا در این دنیا به ما نیکى و در آخرت [نیز] نیکى عطا کن و ما را از عذاب آتش [دور] نگه دار
أُولَئِکَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِّمَّا کَسَبُواْ وَاللّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ
آنانند که از دستاوردشان بهرهاى خواهند داشت و خدا زودشمار است
وَاذْکُرُواْ اللّهَ فِی أَیَّامٍ مَّعْدُودَاتٍ فَمَن تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلاَ إِثْمَ عَلَیْهِ وَمَن تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ
و خدا را در روزهایى معین یاد کنید پس هر کس شتاب کند [و اعمال را] در دو
روز [انجام دهد] گناهى بر او نیست و هر که تاخیر کند [و اعمال را در سه
روز انجام دهد] گناهى بر او نیست [این اختیار] براى کسى است که [از
محرمات] پرهیز کرده باشد و از خدا پروا کنید و بدانید که شما را به سوى او
گرد خواهد آورد